düz şiirler

Geçmişine gidişini gösteriyordu,
Dalıp dalıp baktığım resmin,
Gülümsemeler vardı yüzünde,
Bir kez daha öldürdü gözlerin,
Ayakta alkışladı seni,
Duygularımla kalbim,
Senin üstüne oyuncu tanımadım,
Helal olsun sevgilim,
Yalan aşkınla iyi oynadın.

Her yer senindi,
Bu sahne, bu oyun, bu perde,
Umurunda bile değildi,
İhanet ederken aşka, sevgiye,
Dünya senin için dönüyordu,
İhanet saplanmıştı sözlerine,
Bol keseden dağıtıyordun,
Seni seviyorum sözlerini,
Shakespeare bile hayran kalırdı,
Oynarken izleseydi seni,
Mükemmel bir duruşun vardı,
İhanetin orta yerinde,
Saçların tel tel bir yılandı,
Düşerken şehvetinin göğsüne,
Mükemmel bir oyuncusun,
Tanımam senin üstüne,

Gülümsüyorsun ne güzel,
Öldürdükten sonra ardımdan,
Gülümsemeni istemiştim,
Sözümü tuttun demek ki,
Ağlama diyordum sana,
Delice sevişirken ıssız gecelerde,
Geçmişini çalan adamla,
Düşünme demiştim beni,
Ben sarılırım toprağa,
Sahneler bekler seni,
Oyna güzelim, sen yaşa,
Benim oyunum sende bitti,
Yoktu zaten yüreğinde,
Bir yer benim için,
Yoktu zerre kadar sevgi,
Oyuncağındım senin,
Sıkılınca ezberlerken metnini,
Yazdığın ihanetin,
Şimdi git sevgili,
Bak herkes seni bekliyor,
Ayakta alkışlayacaklar,
Kollar sana açılıyor hep,
Git, hepsini teker teker sar,
Ölümün kendisine ol sebep,
Oyna sevgili, oyunlar bitmez,
Sende söner güneş, ay kıskanır,
Ayrılıklar yaşanacaksa beklemez,
Ayrılıklarda oyunların ıslanır,
Sakla sevgili, yüreğinde sakla,
Her şeyi gör, yaşa her şeyi,
Figüranlar yerini alınca,
Kapatınca insanlar üstüne perdeyi,
Ettiğin seni bulunca,
Hatırla da ağla, öldürdüğün beni,
Yol alırken son kez sonsuzluğa,
Merak etme uğurlarım seni,
Hatırlanacaksın sen ömür boyu,
Mahşerde bile alkış tutacağım sana,
İhanetin başrollerinin oyuncusu.

Ucundan Tutarak...

Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"O olmazsa yaşayamam" demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni,
Senin O'nu sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen,
Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin,
Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"O benim..." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir şeylerin...
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye.
Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…

CAN YÜCEL

Anladım - Can Yücel

--------------------------------------------------------------------------------


Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını,kendimi bulduğumda anladım.

Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,Kendi yolumu çizdiğimde anladım.

Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat,okuyarak,dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..

Yüreğinde aşk olmadan geçen her gün kayıpmış,Aşk peşinden neden yalınayak koştuğunu anladım...

Acı doruğa ulaştığında gözyaşı gelmezmiş gözlerden,
Neden hiç ağlamadığını anladım..

Ağlayanı güldürebilmek,ağlayanla ağlamaktan daha değerliymiş,
Gözyaşımı kahkaya çevirdiğinde anladım..

Bir insanı herhangi biri kırabilir, ama bir tek en çok sevdiği acıtabilirmiş,
Çok acıttığında anladım..

Fakat,hak edermiş sevilen onun için dökülen her damla gözyaşını,
Gözyaşlarıyla birlikte sevinçler terk ettiğinde anladım..

Yalan söylememek değil, gerçeği gizlememekmiş marifet,
Yüreğini elime koyduğunda anladım..

''Sana ihtiyacım var, gel ! '' diyebilmekmiş güçlü olmak,
Sana ''git'' dediğimde anladım..

Biri sana ''git'' dediğinde, ''kalmak istiyorum''diyebilmekmiş sevmek,
Git dediklerinde gittiğimde anladım..

Sana sevgim şımarık bir çocukmuş,her düştüğünde zırıl zırıl ağlayan,
Büyüyüp bana sımsıkı sarıldığında anladım...

Özür dilemek değil, ''affet beni'' diye haykırmak istemekmiş pişman olmak,
Gerçekten pişman olduğumda anladım..

Ve gurur, kaybedenlerin,acizlerin maskesiymiş, Sevgi dolu yüreklerin gururu olmazmış,
Yüreğimde sevgi bulduğumda anladım..

Ölürcesine isteyen,beklemez,sadece umut edermiş bir gün affedilmeyi,
Beni affetmeni ölürcesine istediğimde anladım..

Sevgi emekmiş,Emek ise vazgeçmeyecek kadar, ama özgür bırakacak kadar
sevmekmiş...